Πως να φτιάξετε ενα dreambike

Δεν υπάρχει μόνο γυναίκα των ονείρων σου.

Υπάρχει και η μηχανή.
Έχει μπει αυτο το μικρόβιο μέσα σου και τωρα πια ειναι αργά να το καταπολεμήσεις...

Είχα ένα όνειρο λοιπόν...

Για κάποια στιγμή νόμιζα οτι είχα και ονειρώξεις με ημισυνθετικά 15w50...

Τα όνειρα ξεπερνάνε τη λογική... Τα όνειρα παίρνουν μέρος σε εναν παράλογο κόσμο οπου όλα ειναι πιθανά...
Απο όνειρα ξεκινάνε και τα πιο ακριβά demo bikes...


Πανάκριβα, αλλα και παντελώς άχρηστα...

Όμως, όνειρα και λογική, δεν θα τα βρούν ποτέ μεταξύ τους.


Ονειρεύοντας ενα GSR λοιπόν...

ΕΜΦΑΝΙΣΗ:
Ως γνήσιο streetfighter, καρίνα και μονόσελη ουρά είναι στα στάνταρ!
Το tail swap στο δικό μου ονειρο, περιλαμβάνει μια ουρά μυτερή... Κάτι σε Yamaha R6 2006, ή ακόμα και σε ΚΤΜ RC8 με "φτιαχτό" υποπλαίσιο... Κατ' εμέ, οι καλύτερες ουρές για streetfighters.


Μιας και η ουρά δεν παίρνει εξατμισεις, ένα μονόμπρατσο ψαλιδάκι απο ένα speed triple 955i που κουμπώνει με ελάχιστες μετατροπές και έχει και τρίμπρατση ζάντα (που ταιριάζει με την μπροστινή μας) είναι σούπερ, ενώ μια κοντή εξατμισούλα να ξεκινάει πίσω απο την καρίνα είναι ότι πρέπει... Να, σαν αυτό (εδω βλέπουμε το μονόμπρατσο με ζάντα απο VFR)


USD πηρουνάκι με fatbar για το μπροστινό, ενω με ενα φαναράκι απο Super Duke έρχεται και ολοκληρώνεται το παζλ...


Για χρώμα, crystal paint effect σε κόκκινο (ΕΔΩ θα βρείτε πως θα το κάνετε και μόνοι σας με απλά χρώματα)...

...καθώς και πλαίσιο γυαλοχαρτονισμένο, οπως στο Tuono.


ΜΟΤΕΡ
Εδώ τα πράγματα αγριεύουν...
Καβατζάρουμε ενα ωραιότατο μοτεράκι απο το 750 Κ1 Κ2 Κ3 και το πετάμε πάνω...

Για πιο άγριες διαθέσεις και χωρίς αλλαγή μοτέρ, υπάρχει και το turbo kit για το 600αρι...

Turbo GSXR 600	powered by Aeva

Για το οποίο θα χρειαστείτε αυτά + 1 power commander


Βέβαια λόγω μαμά πιστονιών, δεν θα μπορείτε να σηκώσετε πολύ πίεση...

Το συγκεκριμένο κιτ βεβαια κουμπώνει και στο 750...

Οπότε, αν θελετε παραπάνω πίεση και μπείτε στο τριπάκι των πιστονιών, ξηλώνετε τον κορμό απο το gsr, βάζετε του gsxr 750 με μια τετοια τετράδα μαζί με τις ανάλογες μπιέλες...

...και μια φλάτζα πιο χοντρή για να ρίξουμε συμπίεση και βρίσκετε την υγειά σας!

Μετά, reprofile στους εκκεντροφοόρους, ροϊκή εξέλιξη, aftermarket τρόμπα βενζίνης και μεγαλύτερα μπεκ...

Έτσι το μοτεράκι σας έχει γίνει αλεξίσφαιρο, ενω μπορείτε να δείτε και ιπποδυνάμεις κοντά στα 190+

Βέβαια όλα αυτά, αναλόγως την τουρμπίνα που θα διαλέξετε... Με μια τουρμπίνα με μικρό λόγο A/R θα μπορείτε να έχετε ενα μοτεράκι με μηδενικό turbo lag (να παιρνει μπρος η τουρμπίνα απο τις 3000 στροφες) αλλα και λιγότερα άλογα...

Όσο αλάζουμε τουρμπίνες, πιέσεις κλπ, τόσο πιο ψηλά ξυπνάει, αλλα τόσο περισσότερα άλογα βγάζει...

Για την ακριβεια, δείτε που ξυπνάει αυτή η τουρμπίνα και συγκρίνετέ τη με την τουρμπίνα του προηγούμενου βιντεο...

Suzuki GSXR 600 Turbo	powered by Aeva

Το συγκεκριμένο, μέχρι τις 8 σέρνεται, αλλα μετά τις 8 δεν στέκεται κάτω...

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ-ΦΡΕΝΑ
Ενα USD απο GSXR 1000 K1 βολεύει, μιας και έχει τις εξαπίστονες, κουμπώνει στον σκελετό μας και η πανω τιμονόπλακα έχει χώρο για να τρυπήσουμε και να βάλουμε τα καβαλέττα. Επίσης έχουμε ΤΕΑΣΤΙΕΣ δυνατότητες επιλογής σε ελατήρια.

Πίσω, παίζοντας με το μήκος των dogbones στο μοχλικό. (αυτά εδω δηλαδη)


Είτε παίρνοντας ρυθμιζόμενα


Είτε διαφόρων θέσεων


Μπορείτε να ρυθμίσετε τη γεωμετρία της μοτοσυκλέτας.

Αν δεν σας φτάνει ούτε αυτό, ενα μοχλικό πολλαπλών θέσεων θα σας λύσει τα χέρια...


Βάζετε και μια σούπερ αναρτησούλα πίσω και είστε κύριοι...



Και Voila!

Έχετε πραγματοποιήσει το δικό σας όνειρο. Το δικό σας project bike. Το δικό σας στολίδι. Μπορεί να μην στρίβει, μπορεί να μην αξιοποιεί την δύναμή του, μπορεί να είναι πεταμένα λεφτά, μπορεί να φάγατε ατελείωτες ώρες για ρυθμίσες, ψάξιμο, τρέξιμο αλλα να θυμάστε...

Όνειρα και λογική, δεν θα τα βρούν ποτέ μεταξύ τους.

keep dreaming.



Καλό βράδυ.

Μοτοσικλετιστές... περίεργος και υπέροχος κόσμος.

Μερικά χρόνια πριν ο μπαμπάς ενός από εμάς που δεν υπάρχει πια, ο μπαμπάς
ενός αγγέλου με το νούμερο 24 στο φέρινγκ και στη καρδιά, μας περιέγραψε έτσι…
«…Μου είχε μιλήσει πολύ για σας αλλά για να πω την αλήθεια δεν έδωσα και πολύ βάση. Εκείνος όμως που ήταν μεγάλος ξεροκέφαλος σας σύστησε έναν προς ένα. Όλους αυτούς τους νέους που γνώρισα θα μπορούσα να τους αγκαλιάσω και να τους φιλήσω σαν να ήταν δικά μου παιδιά. Βυθισμένοι μέσα στις μαύρες δερμάτινες φόρμες τους με τα φανταχτερά τους κράνη, όλοι τους αληθινοί σκληροί άντρες! Μια παρέα που στο δρόμο δε κατεβάζει ποτέ το βλέμμα.

Αν όμως κάποιος σηκώσει τις μαύρες ζελατίνες που θυμίζουν Αρειανούς, θα δει ένα ζευγάρι υπέροχα καθαρά μάτια, πρησμένα από αληθινά δάκρια, που μέσα τους
μπορείς να βυθιστείς και να φτάσεις μέχρι τη ψυχή, διαπιστώνοντας πόσο καθαρή είναι! Βγάλτε τους τη φόρμα και θα ανακαλύψετε ότι μέσα της κρύβονται μεγάλα παιδιά ερωτευμένα με τη ζωή, ερωτευμένα με τα Σαββατοκύριακα τα γεμάτα μπριζόλες και λουκάνικα, αλλά ακόμα με την ανάγκη του πατέρα και της μητέρας,
όταν η ζωή τους παίζει σκληρά…»

Λένε ότι κάθε φορά που καβαλάμε, στη σέλα μαζί μας ανεβαίνουν άγγελοι και διάβολοι… Είναι αλήθεια!
Αντιπροσωπεύουν αυτή τη διπολικότητα που κάνει τον κόσμο μας να ζει γεμάτο από συναισθήματα, τόσο έντονα που μερικές φορές νομίζεις ότι η καρδιά θα πεταχτεί έχω από τα στήθια και θα αρχίσει να τρέχει μόνη της ουρλιάζοντας!
Διάβολοι που μας γυρνάνε το καρπό με τρόπο πολλές φορές παράλογο και βίαιο,
με την αδρεναλίνη φτάνει κατευθείαν στο μυαλό, αφήνοντας σε να τρέμεις για ατελείωτα δευτερόλεπτα...

Άγγελοι που έχουν το πρόσωπο και τη φωνή όλων αυτών που δεν είναι πια μαζί μας, όλων αυτών που αγαπήσαμε, όλων των φόβων μας και των εμπειριών μας που φτιάχτηκαν απ΄ τα σπασμένα κόκαλα μας.
Ναι είναι αλήθεια, με τη μοτοσικλέτα μπορείς να σκοτωθείς!
Συμβαίνει, μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε από μας και μπορεί να χτυπήσεις, να πονέσεις (και πονάει πολύ), είναι όμως αλήθεια ότι η ζωή μετασχηματίζεται σε υπέροχες αναμνήσεις, σε στιγμές αιώνιες, σε γέλια τόσο δυνατά που μπορούν να φέρουν τον ήλιο ακόμα και σε μια κρύα βροχερή μέρα του Νοέμβρη. Μιλήστε με τον καθένα από μας και πείτε του να σας διηγηθεί μια βόλτα που έκανε, ένα ανέκδοτο, μια στροφή και χαθείτε μέσα σε εκείνο το βλέμμα που πετάει σπίθες, μέσα στα γέλια και τα χαμόγελα που αβίαστα χαράζουν το μέτωπο και το πρόσωπο.
Μιλήστε στον καθένα από μας και ρωτήστε τον, τι θα απογίνει την ημέρα που θα αναγκαστεί να παραιτηθεί από αυτό του το πάθος και ετοιμασθείτε να ακούσετε τη κραυγή της σιωπής, να δείτε το παιδικό βλέμμα να χάνεται και τη θέση του να παίρνει το βλέμμα του ναυτικού που ζει στη στεριά ή του πιλότου δεμένου στη γη!

Με τη μοτοσικλέτα μπορεί να σκοτωθείς είναι αλήθεια, αλλά δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ζήσεις το χρόνο που σου έχει παραχωρηθεί…

Αν ακόμα δεν έχετε καταλάβει… Αφήστε το, δε θα καταλάβετε ποτέ…
Μα αν αύριο τύχει να πάτε στη θάλασσα με το αμαξάκι σας και την οικογένεια σας
και δείτε το γιο σας να χαιρετάει μέσα από τ' αμάξι έναν από μας σα τρελός, μη προσπαθήσετε να καταλάβετε ούτε κι αυτόν!
Το παιδί μέσα από το υποσυνείδητο του, βλέπει σε μας αυτή τη σπίθα που εσείς δεν ήσασταν ικανοί να του γεννήσετε. Κι αν δείτε το μοτοσικλετιστή να ανταποδίδει το χαιρετισμό… δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο.
Οι άγγελοι στη γη χαιρετιούνται πάντα, μα όποιος έχασε τα φτερά του το έχει ξεχάσει προ πολλού !

Μοτοσικλετιστές... περίεργος και υπέροχος κόσμος.
Ευτυχής να είμαι ένας απ αυτούς!!!

πηγή:
http://www.kawasaki-bikers.gr/core/index.php?option=com_content&view=article&id=33:2009-06-25-14-27-48&catid=15:2009-06-25-14-25-32

Μακροχρόνια αποθήκευση μοτοσυκλέτας.

Μιας και τον Νοέμβρη μπαίνω φαντάρος, η διαδικασία αυτή για εμένα ειναι αναπόφευκτη.

Ας δούμε λοιπόν τι πρέπει να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση:

Αρχικά, ενα καλό πλύσιμο είναι must! Οποιαδήποτε υπολείμματα μίγματος λαδιού - σκόνης, είναι ικανά με τον καιρό να διαβρώσουν το σημείο στο οποίο τα έχουμε αφήσει...

Αφού την πλύνουμε, την στεγνώνουμε καλά και την πάμε στον χώρο αποθήκευσής της.

ΛΑΔΙΑ
Αρχικά, βγάζουμε τα χρησιμοποιημένα λάδια και τα πετάμε.
Μετά, παίρνουμε φθηνό ορυκτέλαιο και γεμίζουμε το μοτέρ. Βάζουμε πολύ παραπάνω απ ότι χρειάζεται, μιας και το λάδι θα κρατήσει οποιαδήποτε τσιμουχάκια "φρέσκα".
Επίσης, λύνουμε μπουζί και ρίχνουμε μια μικρή ποσότητα λαδιού (1 κουταλάκι του γλυκού) σε κάθε κύλινδρο.

ΛΑΣΤΙΧΑ
Η μακροχρόνια ακινησία, επιβαρύνει τα λάστιχα μιας και καλούνται να καταπονηθούν, σηκώνοντας το βάρος της μηχανής σε ένα μοναδικό σημείο. Προσθέστε οτι αν ειναι κάπου έξω, όλα τα νερά της βροχής και οι επικαθήσεις βρωμιάς, καταπονούν ακόμα περισσότερο τα λάστιχα.
Εξοπλιζόμαστε με 2 stand (ή αν δεν έχουμε, 2 τρίποδα) και σηκώνουμε τη μοτοσυκλέτα ωστε να μην ακουμπάει στο έδαφος. Αν την έχουμε σε εξωτερικό χώρο, φροντίζουμε να είναι ΠΟΛΥ σταθερή.

ΒΕΝΖΙΝΗ
Εδώ έχουμε δυο σενάρια, αναλόγως το πόσο θα αποθηκεύσετε τη μοτοσυκλέτα. Για αποθήκευση μεχρι 5-6 μήνες, γεμίζουμε την μοτοσυκλέτα με βενζίνη. Η βενζίνη λειτουργεί σαν προστατευτικό για το εσωτερικό του τεπόζιτου, χωρίς να αφήνει τα τοιχώματά του εκτεθειμένα στον αέρα και την υγρασία, επομένως, στη σκουριά.
Αν θέλουμε να την αποθηκεύσουμε για πάνω απο χρόνο, αδειάζουμε όλο το τεπόζιτο και το περνάμε με spray σιλικόνης.

ΜΠΑΤΑΡΙΑ
Οπωσδήποτε την βγάζουμε απο το μηχανάκι! Αν έχουμε συντηρητή, την συνδέουμε. Αν όχι, την αποθηκεύουμε και αν δουλέψει, δούλεψε...

ΑΛΥΣΟΓΡΑΝΑΖΑ
Όπως η βενζίνη προστατεύει τα τοιχώματα του τεπόζιτου απο διάβρωση, έτσι και το γράσσο προστατεύει την αλυσίδα.
Την καθαρίζουμε καλά και την πνίγουμε σε γράσσο - spray.

Αφού τα κάνουμε όλα αυτά, είμαστε έτοιμοι να σκεπάσουμε τη μοτοσυκλέτα μας και να φύγουμε. Αν την αποθηκεύετε σε εξωτερικό χώρο, αποθηκεύστε την κοντά σε κάποιο τοίχο, έτσι ωστε να μην την πιάνει πολύ ο αέρας και η βροχή. Ετσι ειστε σιγουροι οτι ο αέρας δεν θα σας πάρει την κουκούλα - θα σας πετάξει το μηχανάκι κατω - θα κανει την κουκούλα να χτυπάει στο μηχανάκι με σοβαρές συνέπειες στο χρώμα...

Είμαστε έτοιμοι να την αφήσουμε για υπνο πλέον.


ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ ΣΕ ΧΡΗΣΗ

ΛΑΔΙΑ
Πετάμε τα λάδια που βάλαμε, βάζουμε καινούρια σε σωστή ποσότητα, λύνουμε μπουζί και μιζάρουμε (ωστε να πετάξει τα λάδια που βάλαμε μέσα), δένουμε μπουζί.

ΒΕΝΖΙΝΗ
Άδειασμα της παλιάς βενζίνης και τοποθέτηση νέας! Αν έχουμε περάσει σιλικόνη το τεπόζιτο, κανουμε 2-3 πλυσίματα με βενζίνη.

ΜΠΑΤΑΡΙΑ
Την επανατοποθετούμε.

ΦΡΕΝΑ
Οι δισκόπλακες θα έχουν μαζέψει σκουριά...
Με νεράκι και ένα σφουγγαράκι για πιάτα(απο την συρμάτινη πλευρά), αφαιρούμε όσο το δυνατών περισσότερη. Δεν θέλουμε η σκουριά να μαζευτεί στα τακάκια μας.

Την κατεβάζουμε απο το stand, ελέγχουμε πίεση στα λάστιχα καθαρίζουμε και γρασσάρουμε πάλι αλυσίδα (αν χρειάζεται) και ξεκινάμε την βολτα μας!

Ήμουν απλά ένας μηχανόβιος.

ήμουν απλά ένας μηχανόβιος!

εγώ σε είδα ... όταν έσφιξες κοντά σου την τσάντα σου όταν είμαστε στην ουρά στο ταμείο στο μπακάλικο.
αλλά εσύ δεν με είδες που έβαλα 10 ευρώ στην πιατέλα την κυριακή στην εκκλησία.

εγώ σε είδα ... όταν τράβηξες κοντά σου το παιδί σου όταν σε πέρασα στο πεζοδρόμιο.
αλλά εσύ δεν με είδες όταν έκανα τον αι βασίλη στην πλατεία.

εγώ σε είδα ... όταν άλλαξες γνώμη και δεν μπήκες στο εστιατόριο όταν είδες την μηχανή μου απ' έξω.
αλλά εσύ δεν με είδες όταν ήμουν στην συγκέντρωση για να μαζέψουμε χρήματα για τους σεισμόπληκτους.

εγώ σε είδα ... όταν έκλεισες το παράθυρο σου και κούναγες το κεφάλι σου.
αλλά εσύ δεν με είδες όταν ήμουν πίσω σου και πέταξες το τσιγάρο σου.

εγώ σε είδα ... που στραβομουτσούνιασες όταν χαμογέλασα στα παιδιά σου.
αλλά εσύ δεν με είδες όταν πήρα ρεπό για να πάμε παιχνίδια στα άστεγα παιδιά.

εγώ σε είδα ... όταν στραβοκοιτούσες τα δερμάτινα μπουφάν και γάντια μας.
αλλά εσύ δεν μας είδες όταν χαρίσαμε τα παλαιότερα στους φτωχούς.

εγώ σε είδα ... όταν κοιτούσες φοβισμένα τα τατουάζ μου.
αλλά εσύ δεν με είδες που έκλαψα όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου και γράφτηκαν πάνω από ... και μέσα στην καρδιά μου.

εγώ σε είδα ... όταν βιαστικά άλλαξες λωρίδα πηγαίνοντας κάπου.
αλλά εσύ δεν με είδες που πήγαινα σπίτι για να είμαι με την οικογένεια μου.

εγώ σε είδα ... όταν έκανες παράπονα για τον θόρυβο που κάνουν οι μηχανές μας.
αλλά εσύ δεν με είδες όταν άλλαζες το cd σου και μπήκες στην λωρίδα μου.

εγώ σε είδα ... όταν μέσα στο αυτοκίνητό σου φώναζες στα παιδιά σου.
αλλά εσύ δεν με είδες όταν έσφιξα τα χεριά του παιδιού μου, ξέροντας ότι είναι ασφαλείς πίσω μου.

εγώ σε είδα ... όταν μέσα στην βροχή με πέρασες 'σφαίρα'.
αλλά εσύ δεν με είδες όταν βράχηκα και έγινα 'παπί', για να μπορέσει το παιδί μου να πάρει το αυτοκίνητο μου και να βγει βόλτα με την κοπέλα του.

εγώ σε είδα ... όταν πέρασες με κίτρινο για να γλιτώσεις λίγα λεπτά.
αλλά εσύ δεν με είδες όταν προσπαθούσα να στρίψω αριστερά.

εγώ σε είδα ... όταν με έκοψες γιατί ήθελες να είσαι στην λωρίδα μου.
αλλά εσύ δεν με είδες ... όταν έφυγα από τον δρόμο.

εγώ σε είδα ... όταν περίμενες ανυπόμονα να περάσουν οι μηχανόβιοι φίλοι μου.
αλλά εσύ δεν με είδες ... διότι εγώ δεν ήμουν εκεί.

εγώ σε είδα ... όταν πήγες σπίτι σου και στην οικογένειά σου.
αλλά εσύ δεν με είδες ... γιατί εγώ πέθανα εκείνη την ημέρα που με έκοψες.

ήμουν άπλα ένας μηχανόβιος. ένας άνθρωπος με φίλους και οικογένεια.

... αλλά εσύ δεν με είδες.

(μετάφραση απο ξένο φόρουμ)

Αράουντ Πήλιον 2010

Πήλιο.

Το βουνό των Κενταύρων.

Η εξοχική κατοικία των Θεών του Ολύμπου.

Ενα μαγευτικό μέρος που μπορείτε να πάτε οποιαδήποτε απο τις 4 εποχές προτιμάτε και να σας πιάσουν τον κώλο με την ίδια ευκολία...

15άυγουστος. Οσο και να μη θέλω να ταξιδέψω τέτοια μέρα, η τάση φυγής έχει φτάσει στο ζενίθ.

Το μοτοσακό μου με περιμένει πανέτοιμο για να γράψουμε χιλιόμετρα.
Το φορτώνω και ξεκινάω. To on the road again "παίζει" σε προσωπική εκτέλεση μεσα στο μυαλό μου.

Τα χιλιόμετρα φεύγουν γρήγορα και φτάνω στον Βόλο.
Απο την πρώτη στιγμή, καταλαβαίνω οτι ο Βόλος (απο τον οποίο έχω καταγωγή) δεν έχει αλλάξει καθόλου!

Πραγματικά είναι αξιοπρόσεχτο το πόσοι αγενείς άνθρωποι μπορούν να βρεθούν μαζεμένοι σε μια πόλη.
Βεβαια σε αυτό βοηθάει και η εικόνα της πόλης, η οποία φέρνει έντονα στο Κερατσίνι (αλλα στο πολύ πιο βρώμικό του).

Στήνω την σκηνούλα μου στο Camping Sikia. Στάθηκα τυχερός μιας και βρήκα μια απο τις πολύ όμορφες θέσεις που έχει, με μπαλκόνι στον Παγασητικό.


Ρίχνω μια βουτιά στην παραλία και φεύγω για Μηλιές.
Αν σας βγάλει ο δρόμος, αξίζει να περάσετε απο τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό και αν ειναι ΣΚ, να κανετε μια βόλτα με το παλιό τρενάκι!
Αξίζει επίσης να επισκευθείτε την Μαγική Αυλή. Μια καφετέρια που έχει ο Γιάννης, ένας άνθρωπος που δεν άντεξε άλλο το άγχος της Αθήνας, τα μάζεψε, έριξε μαύρη πέτρα πίσω του και έφυγε για Πήλιο.

Εφ'οσον πιούμε το καφεδάκι μας, ακολουθούμε το καλντερίμι για την πλατεία, αράζουμε κατω απο τον τεράστιο πλάτανο και απολαμβάνουμε το τοπικό Μπουμπάρι, παρέα με οτιδήποτε λαδερό της αρεσκείας σας.
Οι ντόπιοι στα λαδερά δεν παίζονται!

Αν θέλετε να κανετε και καμιά βολτούλα πριν τσιμπήσετε κάτι, ανηφορίστε προς την γραφική πλατεία της Βυζίτσας. Μην ξεχάσετε να καθήσετε για γλυκό στον Ερωδιό! Εδώ τα γλυκά είναι χειροποίητα και οι μερίδες είναι υπέρ του δέοντος χορταστικές!

Για τη συνέχεια, τι καλύτερο απο μια βόλτα σε Αγιο Γεώργιο και Αγιο Βλάσση... Εδώ, το πράσινο γεμίζει το οπτικό σου πεδίο, ενώ η διαδρομή δίπλα απο τον ποταμό (στα εκτροφεία πέστροφας) ειναι μαγευτική, με τα πλατάνια να κρύβουν τον ουρανό και να σου χαρίζουν απλόχερες δορσιστικές δόσεις σκιάς!

Η επόμενη μέρα είχε τον γύρο του ανατολικού Πηλίου! Δρόμοι φιδίσιοι, τριβής γυαλόχαρτου, σε προϊδεάζουν για οδηγικές απολαύσεις! Ειδικά ο δρόμος προς Τσαγκαράδα, θυμίζει ράλλυ Κορσικής με θέα το Αιγαίο!

Λίγο πριν την Τσαγκαράδα, συναντάμε την παραλία του Λαμπινού. Οι ντόπιοι έχουν παρατήσει εκεί παλιές βάρκες, δίχτυα κλπ, σε μια προσπάθεια να δωσουν μια γραφική εικόνα στην παραλία, αλλα το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να μετατρέψουν μια υπέροχη παραλία σε σκουπιδότοπο. Ανεπίτρεπτο, ειδικά απο τη στιγμή που η παραλία πλέον είναι οργανωμένη και λειτουργούν beach bar, ξαπλώστρες κλπ.


Αποφασίσαμε να μην καθήσουμε για μπάνιο. Συνεχίζουμε λοιπόν και μετά την Τσαγκαράδα, κάνουμε δεξιά, ακολουθώντας τον δρόμο για τον υπέροχο Μυλοπόταμο!

Στην άκρη της παραλίας, υπάρχει σπηλιά που οδηγεί σε
μια δευτερη, μικρότερη παραλία

Πολλές ώρες παιχνιδιού με βουτιές απο τον βραχο!

Περνάμε απο Νταμούχαρη, οπου γυρίστηκαν πολλές σκηνές απο το Mama Mia και συνεχίζουμε για Ζαγορά, απ'όπου βάζουμε και βενζίνη. Ο βενζινάς δεν ξεχνάει να μου θυμίσει το πόσο αγενείς είναι οι ντόπιοι, όταν για 5 Ε βενζίνη του δίνω 20αρικο.

Σταματάμε στο Χορευτό για φαγητό. Ο ταβερνιέρης έρχεται να μας πάρει παραγγελία, αφού πρώτα έχει σκυλοβρισει 3 παληκάρια που θέλανε να φάνε μακαρονάδα αντι για ψάρι.
Παραγγέλνουμε λίγα πράγματα μιας και έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας. Απογοητευμένος απο την παραγγελία μας, φεύγει νευριασμένος και βιαστικός, προφανώς πηγαίνοντας να ρίξει ενα καλό ξύλο στη γυναίκα του.

Ακολουθόντας άλλον εναν δρόμο-γυαλόχαρτο, ανεβαίνουμε για Χάνια και φτάνουμε σε Πορταριά - Μακρυνίτσα. Δοκιμάζουμε το τοπικό Φυρίκι σε version γλυκό του κουταλιού, δροσιζόμαστε με νερό απο την Πηγή και φεύγουμε για το camping.

Απο το 2008 που είχα πάει με τον φίλο μου τον Νίκο στο Τρίκερι, μου είχαν μείνει καταπληκτικές εικόνες στο μυαλό. Ετσι λοιπόν, η επόμενη μέρα είχε πρωινό καφεδάκι στο λιμανάκι της Αγίας Κυριακής.
Προσπερνώντας το Χόρτο και τη Μηλίνα, ο παραλιακός δρόμος αποκαλύπτει μικρούς κολπίσκους με ελαιόφυτες ακτές!

Λίγο μετά τη Μηλίνα, συναντάμε στην ακτογραμμή το συγκεκριμένο κτίσμα.
Να πω πως δεν ζηλεύω? Ψεμματα θα πω....

Δε θα μπορούσαμε να προσπεράσουμε αυτο
το μερος και να μην κανουμε ενα μπανάκι!

Στην επιστροφή, περνάμε και απο την περιοχή του Νότιου Πηλίου προς Κατηγιώργη, το οποίο είναι σκέτη απογοήτευση...

Μια ακόμη παραλία που μου έκανε εντύπωση, είναι τα λεγόμενα, Ποτιστικά.
Αυτή η παραλία έχει μια ιδιαιτερότητα για την οποία, άλλοι την λατρεύουν, ενω άλλοι τη μισούν. Είναι μια τεράστια αμμουδιά!!!


Πριν πάτε σε αυτή την παραλία, προμηθευτείτε με μάσκες! Ο βυθός θα σας μαγέψει!

Το βραδάκι, αφου έχουμε γυρίσει πλέον όλο το Πήλιο, αποφασίζουμε να βγούμε στον Βόλο.
Ο Βόλος φημίζεται για τα τσιπουράδικα και τα πεινιρλί του. Αυτά μονο. Εδώ τελειώνει η νυχτερινή ζωή του Βόλου (για να ειμαι ειλικρινής, έχει και κατι καρεκλάδικα κλαμπάκια που ακολουθούν τα χνάρια αυτών που είχε στην ταινία "όλα είναι δρόμος" του Παντελή Βούλγαρη).

Στην προσπάθειά μας να βρούμε κάπως να διασκεδάσουμε, ο δρόμος μας βγάζει στο Καρνάγιο, λίγο μετά την Αγριά. Μαγευτικό Beach bar για να χαλαρώνεις σε lounge ρυθμούς.

Πίσω στο camping λοιπόν... Αύριο ειναι το ταξίδι της επιστροφής...

Για ακόμη μια φορά, τα χιλιόμετρα βγαινουν εύκολα.
Το μυαλό μου έχει γεμίσει με τόσες όμορφες εικόνες!

Δεν λυπάμαι που φεύγω!
Veni Vedi Vici. Γύρισα κάθε χωριό, κάθε παραλία, κάθε καλντερίμι.

Καιρός να πάμε γι άλλα...

Ρύθμιση αναρτήσεων - sag!

Για να ρυθμίσουμε σωστά τις αναρτήσεις μας, έχουμε εναν βοηθό... Το sag.

Τι ειναι το sag?
To sag είναι το βύθισμα της μπουκάλας στη μπότα, όταν η μηχανή δεν ακουμπάει στο στάντ.
Υπάρχουν δυο ειδη sag.
Στατικό sag (εδω υπάρχει μόνο το ίδιο βάρος της μοτοσυκλέτας)
Δυναμικό sag (εδώ υπάρχει και το βάρος μας, βαρος συνεπιβατη, βαλιτσών κλπ.)

Πως μετράμε το sag?
Ας αρχίσουμε με τα βασικα. Να θυμάστε πάντα αυτή την αναλογία. 1/3

Αρχικά, βάζουμε τη μηχανή στο πλαινό σταντ. Φωνάζουμε εναν φίλο χειροδύναμο, τον κερνάμε μια μπύρα και του λέμε να τραβήξει τη μηχανή απο τη μεριά του στάντ, μέχρι οι αναρτήσεις να ανοίξουν τελείως.

Με ένα μετράκι, μετράμε το εμφανές μερος του καλαμιού απο την μπότα μεχρι εκεί που "τερματίζει" αν συμπιεστεί τελείως (δεν ειναι ακριβως στον σταυρό, ειναι λιγο πιο κατω. Το σημείο αυτό συνήθως το προδίδει μια γραμμή που σχηματίζει η μπόχα που σπωχνει η τσιμούχα του καλαμιου.

Ας "χωρίσουμε" τωρα το καλάμι της μοτοσυκλέτας μας (το τμήμα που μετρήσαμε) σε 3 ισα μέρη.
Απο αυτά τα 3 σημεία, το κατωτερο (αυτο που ειναι κοντά στην "μποτα" της μοτοσυκλέτας) το χωρίζουμε σε άλλα 3 ισα μέρη.)

Ενα γρήγορο σχεδιάκι στο ms paint για το τι εννοώ... με τις μαυρες λεπτές γραμμές, εχω χωρίσει το καλάμι σε 3 ισα μέρη, ενω με τις κόκκινες γραμμές εχω χωρίσει το κατωτερο μέρος σε 3 ισα μικρότερα μερη.



Αφήνουμε τη μηχανή να κάτσει κανονικά πάλι και την σηκώνουμε απο το σταντ, ετσι ωστε να πατάνε μόνο οι ρόδες κατω.
Σε αυτό το σημείο έχουμε τη μηχανή να συμπιέζει τις αναρτήσεις απο το ιδίο βάρος της (στατικό sag).

Εδώ κανονικά, πρέπει το καλάμι να βυθίζεται μόνο ως προς το ενα τρίτο του κατωτερου ενος τριτου του.
Πιο απλά, πρέπει να βυθίζεται μεχρι εκεί που ειναι το κόκκινο αστεράκι.


Καθόμαστε επάνω στη μηχανή. Τώρα πρέπει να βυθίζεται το 1/3 του καλαμιού.
Πίο απλά, πρεπει να βυθίζεται μεχρι εκει που δείχνει το κόκκινο αστεράκι.


Ρυθμίζοντας την σκληρότητα του ελατηρίου (προφόρτιση), μπορούμε να φέρουμε τα sag στην ιδανική ρύθμιση.

ΠΡΟΣΟΧΗ!
Σε μοτοσυκλέτες που έχουν μόνο προφόρτιση ελατηρίου στις ρυθμίσεις, το sag δυσκολα θα "κάτσει" στις κατάλληλες θέσεις στη στατική ΚΑΙ στη δυναμική κατάσταση.
Σε αυτή την περίπτωση, προτιμώ να φερω το δυναμικό sag όσο πιο κοντά στο ιδανικό γινεται. Ουτως η άλλως, η μοτοσυκλέτα για να οδηγηθεί, χρειάζεται και τον αναβατη (μαζί με το βάρος του οπως ειναι λογικο... )

Ρύθμιση sag πίσω ανάρτησης
Εδώ επειδή δε μπορούμε να μετρήσουμε το καλάμι της πίσω μπουκάλας, βρισκουμε εναν ωραιο, εξυπνο τρόπο μετρησης!
Εκμεταλλευόμαστε τις ιδιότητες των όμοιων τριγώνων και μετράμε απο τον άξονα του τροχού μέχρι κάποιο σταθερό σημείο στην ουρά. Εγώ στο gsr μετράω απο τον άξονα μέχρι το παξιμάδι του προστατευτικού της εξάτμισης.

Εδω ο τυπάκος έχει βρει στο δικό του μια ωραια βιδα...


ΑΠΛΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ GSR!

Συμφωνα με τον κατασκευαστή, η απόσταση του μπροστά καλαμιού είναι 130mm.
Οπότε αν τη χωρίσουμε σε 3 ισα μέρη έχουμε 130/3 = 43.33mm το κάθε μέρος.

Αρα το δυναμικό μας sag είναι 43.33mm ή 4,3cm.
Αμα βάλουμε το μέτρο μας τωρα για να μετρήσουμε πόσο καλάμι δεν εχει μπει μεσα στη μπότα, θα πρέπει να βρούμε 8.6cm εμφανές καλάμι.

Το στατικό μας sag είναι: (43.33/3=)14.44mm ή 1.4cm.
Αμα βάλουμε το μέτρο μας τωρα για να μετρήσουμε πόσο καλάμι δεν εχει μπει μεσα στη μπότα, θα πρέπει να βρούμε 11.5cm εμφανές καλάμι.

Για την πίσω ανάρτηση, ο κατασκευαστής δίνει απόσταση τροχού απο τερμα ασυμπίεστη έως τερμα συμπιεσμένη ανάρτηση, 134mm.
Οπότε αν τη χωρίσουμε σε 3 ισα μέρη έχουμε 134/3 = 44.66mm το κάθε μέρος.

Αρα το δυναμικό μας sag είναι 44.66mm ή 4,4cm.
Αμα βάλουμε το μέτρο μας τωρα για να μετρήσουμε πόση απόσταση εχει μεχρι να τερματίσει η ανάρτηση, θα πρέπει να βρούμε 8.9cm.

Το στατικό μας sag είναι: (44.66/3=)14.88mm ή περίπου 1.5cm.
Αμα βάλουμε το μέτρο μας τωρα για να μετρήσουμε πόση απόσταση εχει μεχρι να τερματίσει η ανάρτηση, θα πρέπει να βρούμε 11.9cm.

Καλό ρύθμισμα λοιπόν!

Κινέζικο Γουρουνάκι!!

Μιάς και το Virago δεν βλεπω να το πιανω προς το παρον (δεν πεφτει καρφίτσα στο μαγαζι και δε μπορω να λυσω μοτερ), πήρα ενα γουρουνάκι για την κοπέλα μου, που το ζαχάρωνε καιρό τώρα.

Το γουρουνάκι το πήρα ξεφτίλα λεφτά. Είναι 150αρι, τρώει ρύζι και εινα αυτόματο.

Επειδή πολλοί τωρα το καλοκαίρι παιρνουν γουρουνάκια για τα χωριά τούς ή απλά για χαβαλέ, ας περάσουμε καποια specs εδω, μιας και συχνα τα βιβλιαρακια για τις γουρουνες εχουν χαθει.

Η 150 με τον κωδικό μοτέρ 1P57QMJ

Μπουζί A7RTC
Λάδια 15W40 (περίπου 850 ml) Αλλαγή κάθε 1000 μιλια λεει το manual . Φίλτρo λαδιού γιόκ...
Βαλβίδες, με το αυτί κάθε 5000 χλμ...
Φίλτρο αέρος, ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ, όχι χοάνη για χρήση στο χωμα. Το κανονικό του φιλτρο πλύντε το μεχρι να διλαύσει. μετά πηγαίνετε σε κανα παποιομάγαζο και παρτε άλλο...

Αν θελετε να αγοράσετε ενα ΓΡΟΥΝ, τότε προσέξτε τα εξής:

-Σκουριές! Πολλά προέρχονται απο νησιά και εχουν ζήσει όλη τους τη ζωη ως νοικιάρικα.
-Σύστημα διεύθυνσης! Αν εχει πολλους τζόγους δεξια αριστερά, με ενα τρυπάνι και ενα τορνάκι μπρείτε να φτιάξετε φωλίτσα για την έδραση της κρεμαγιέρας (εκει παιρνει μποσικα) και ειστε κομπλέ. Αν πάλι εχει μποσικα απο ακρόμπαρα, θυμάμαι στο συνεργείο που δουλευα, φέρνανε κατι ακρομπαράκια απο FIAT και βαζαμε. Κανα εικοσάρι το καθένα κανει, αλλα θελει λιγη δουλιτσα με τρυπάνι για να ταριάξει... Γενικά στο χώμα την ακούν τα ακρόμπαρα. η κρεμαγιέρα παιρνει μπόσικα απο αυτούς που το εχουν για την Αθήνα απο τα ατσουμπαλα ανεβα-κατεβα στα πεζοδρόμια.
-Καλωδίωση! ο Κινέζος εχει περάσει κατι καλώδια τα οποία έχουν πάχος χαλκού που μετριέται σε micro. Πολύ πιθανό να έχει κόψει σε καποια σημεια (συνηθως στο τιμόνι) και να μην δουλεύουν διάφορα σκατάκια απο τους διακοπτες.

Κάτι ακόμα. Θα δειτε πολλές γουρούνες να πουλιούνται με λίγα χλμ. Το καλύτερο ειναι να τσεκάρετε τα χιλιόμετρα απο την φθορά των ελαστικών, αλυσίδας κλπ. Ο ολικός χιλιομετρητής μηδενίζει με το που βγαλεις τη μπαταρία...

Στο δικό μου τα θέματα που διόρθωσα ήταν τα εξής:
-Πλεξούδα κομμένη στην εδραση του τιμονιού (συνηθες σημειο)
-Σέλα σκισμένη
-Σπασμένη μπροστα βαση τεπόζιτου.
-Μια φωλιτσα για το αριστερό ψαλίδι (ανεβαινε πεζοδρόμια ο προηγούμενος και ειχε παρει τζογο)
-Προστατευτικό για το γρανάζι. Με μια απλή λαμίτσα (ή βάση πυροσβεστήρα για τη δικη μου περιπτωση) και ενα τρυπάνι, ειναι ετοιμη. Πετάξτε την πλαστικη που εχει. Αν την ζορίσετε με το πόδι σε καμια στροφή, θα την αρπάξει το γραναζι.

Ο/Η Gi_4ce έχει επισυνάψει την παρακάτω εικόνα:

Ένα άλλο θέμα που έχουν όλα σχεδόν τα κινέζικα παπιοσκουτερογουρουνάκια, είναι το αρίστης ποιότητας plexiglass στο κοντέρ!

Με το που το χτυπήσει ο ήλιος, κιτρινίζει, θυμίζοντάς μας την χώρα προέλευσής του.

Μην φοηθείτε να πειραματιστείτε με το plexiglass... Θα το βρείτε φθηνά, ενω μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και καμια θήκη απο CD.

Κόφτε το περίπου όσο είναι το κοντεράκι. Στη φωτό βλέπουμε επάνω το "μαμά" plexiglass, ενω κατω αυτό που εκοψα.

Ο/Η Gi_4ce έχει επισυνάψει την παρακάτω εικόνα:

Κόφτε με τρυπάνι, τροχάκι, νυχοκόπτη, whatever, το παλιό plexiglass και αφήστε μόνο το πλαισιάκι του. Επάνω κολλήστε με θερμόκολλα (όχι με κολλα στιγμής, θα τα κάνετε σκ@τ@. Την εχω πατήσει πολλες φορες...) το plexiglass που κόψατε εσείς.

Ο/Η Gi_4ce έχει επισυνάψει την παρακάτω εικόνα:

Και ειλικρινά, μετά απο μια βδομάδα, συνειδητοποιώ οτι εχει μπλε κοντερ!!!

Ο/Η Gi_4ce έχει επισυνάψει την παρακάτω εικόνα:

Στην τρύπα που αφησε ο διακόπτης (τον μετακίνησα σε αλλο σημειο) θα μπει παροχή 12V με αδιάβροχο καπάκι (στυλ αναπτήρα).
Πάντως γενικότερα, παίζουν αρκετά ρημαδια γουρουνάκια μεχρι 500 Ε τα οποία με ελάχιστα λεφτά και χρόνο, μπορείτε να τα μετατρέψετε σε πολύ διασκεδαστικά παιχνιδάκια...

Αύγουστος στην Αθήνα!

Και τι δηλαδη αν δεν παμε φετος διακοπές?

Η Αθήνα έχει αρκετό ενδιαφέρον φέτος τον Αύγουστο...

Αρχικά, αύριο, 3 του μηνός, εμφανίζεται στο θέατρο Πέτρας η Χάρις Αλεξίου, παρέα με την Μάρθα Φριτζηλα.



Τη Δευτέρα, 9 του μηνός, η Ελένη Δήμου θα μας κάνει παρέα στο Αττικό Άλσος, στα πλάισια του 4ου Αθηναϊκού Φεστιβάλ. Το Αττικό Άλσος θα μας εχει πάλι καλεσμένους στις 11 Αυγούστου, στην εμφάνιση του, άκρως καλοκαιρινού, Μιχάλη Βιολάρη.






17 Αυγούστου αφήνουμε την κουφόβραση της Αθήνας και ανεβαίνουμε πιο ψηλά, για την συναυλία του Serj Tankian στο Terra Vibe! Ο τραγουδιστής των system of a down στη solo καριέρα του (που για να ειμαι ειλικρινής, δεν με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα) επισκέπτεται την Αθήνα. Οπως και να το κανουμε, ακόμα και για "εγκυκλοπαιδικούς" λόγους, αξίζει να τον δούμε!






Στις 24 Αυγούστου, το Αττικό Άλσος μας ξαναϋποδέχεται με την Κατερίνα Κούκα... Μια γνήσια Λαϊκή φωνή ερμηνεύει τραγούδια, να αράξεις με κατάλληλη παρέα και μπόλικες παγωμένες μαλαματίνες και να απολαμβάνεις!

Και εδώ ερχόμαστε στο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ γεγονός του Αττικού Άλσους κατ εμε... Η ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ του Αροστοφάνη, παραδίδει μαθήματα γέλιου στις 26 Αυγούστου! Μην την χάσετε την παρασταση! Πήγανε μερικά φιλαράκια στην Επίδαυρο και γυρίσανε με τις καλύτερες εντυπώσεις!!!

Άλλη μια παρουσία στον χώρο της μουσικής που με την φωνή της έχει χρωματίσει πολλά εφηβικά βράδια μου, η Θεοδοσία Τσάτσου, έρχεται με τη σειρά της να ενισχύσει το πολύ πετυχημενο φετινό Φεστιβάλ Αττικού Άλσους στις 27 Αυγούστου! Αυτή η συναυλία δεν θέλει ούτε μπύρα, ούτε τίποτα! Ξεροσφύρι. Να απολαμβάνεις φωνή...

Βέβαια για τα βράδια που θέλουμε κάτι πιο "χαλαρό", ενας περίπατος στο κέντρο είναι ότι πρέπει, ειδικά τωρα που αδειάζει η Αθήνα! Επίσης, σχεδόν κάθε βράδυ, μικρά συγκροτήματα (με μεγάλο ταλέντο τις περισσότερες φορες) παίζουν, στον πεζόδρομο του Θησείου, στην πλατεία Ασωμάτων, στα Μυκονιάτικα, στην Ερμού, στο Μοναστηράκι, τα οποία περίμενουν εμας να τα ανακαλύψουμε!

Καλές Βόλτες λοιπόν στην πανέμορφη Αυγουστιάτικη Αθήνα!

Βενζίνη, ελλειψη αυτής και Εθνική Τραγωδία.

Θα έχετε παρατηρήσει οτι απο προχθές που έχει αρχίσει η απεργία των οδηγών οχηματων Δ.Χ., εχει γίνει ενας ψιλοχαμός. Ωσαν να έχει γινει μια Εθνική τραγωδία, ενας πόλεμος, ενας λοιμός, ο λαός σηκώνεται απο καρεκλες, καναπέδες, ντιβάνια και τρέχει άρων άρων να γεμίσει με καύσιμα την πολύτιμη κινητή περιουσία του (που τις περισσότερες φορές ακόμα τη χρωστάει). Τα αποτελέσματα ειναι αυτά που βλέπουμε όλοι οσοι έχουμε κρατήσει την ψυχραιμία μας και συνεχίσουμε να κυκλοφορουμε με τα οχήματά μας τις τελευταίες μέρες.

Επικές διαμάχες οδηγών που περιμένουν για λιγα, πλαφοναρισμένα τις περισσότερες φορές, λιτρα βενζίνης, κλείνοντας διασταυρώσεις και αδιαφορώντας παντελώς για τον υπόλοιπο κόσμο.

Αυτό που έχω παρατηρήσει και μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση, είναι η αλληλεγγύη που δειχνουν μεταξύ τους οσοι περιμένουν.

Εχθές το βράδυ, στην Λεωφόρο Αθηνών (Καβάλας ντε, ελα τωρα που δεν ξερεις που ειναι...) ειχε μια ατελειωτη ουρά οχηματων στην aegean.

Αν παρατηρούσες καλύτερα, θα έβλεπες μερικούς να παίζουν τάβλι, ενω καποιοι ήταν πιο αθλητικοί και είχαν κανονίσει ενα τουρνουά 5x5 στο ύψος του Σαρακάκη.

Ενας εκ της γνωστής φυλής των μπουζουκοκάγκουρων, εθεάθη να έχει ανοίξει πορτες - παράθυρα και να έχει ανεβάσει την διάθεση των παρευρισκόμενων με επιτυχίες του διάσημου τροβαδούρου, Μάκη Χριστοδουλόπουλου.

Ευκαιρία βρήκε και ενας πλανόδιος καντινιέρης και έστησε πάγκο με χειροποίητο σουβλάκι (καλαμάκι εκ λιβαδειάς προερχόμενο). Τα καλαμάκια όμως, με το που νιώσαν την ζέστη απο τακάρβουνα, σαν ομοίωμα του Λαζάρου αρχίσαν να τρέχουν και τα κυνηγούσε κατα μήκος της Λεωφόρου!

Το καλό με τον Έλληνα είναι οτι το τζέρτζελο το έχει στο αίμα του.

Γουστάρει να αγχώνεται.
Γουστάρει να τρέχει.

Τουλάχιστον όσο δεν συνειδητοποιεί πως ό,τι και να γίνει, βενζίνη θα υπάρχει (βλ. προηγούμενη απεργία, έτους 2008), περνάνε καλά.

Οταν ομως συνειδητοποιήσουν οτι βενζίνη υπάρχει, αλλα υπάρχει πλέον στα 1.8 το λίτρο, με πρόφαση την απεργία, τότε να δω τι θα γίνει...

Αλλα για μισο λεπτο...

Ξερω τι θα γινει...

Θα πουν "δε βαριεσαι", θα φουλάρουν και θα πάνε στο καβούρι να πιούν το freddo των 5 Ε, στην ξαπλώστρα των 5 Ε, για να μπορούν να συζητήσουν σαν γνήσιοι Έλληνες για την κρίση που έχει αδειάσει τις τσέπες τους...

Χαίρε, Ω, χαίρε Φοβισμένε Τηλεθεατή.

Ελαστικά και άζωτο

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΖΩΤΟ

Το άζωτο είναι ενα αέριο το οποίο συναντάται σε ποσοστό 70% στον ατμοσφαιρικό αέρα.
Ειναι αδρανές αέριο (δεν συστέλλεται - διαστέλλεται με την διαφορά θερμοκρασίας) και το Ειδικό του βάρος είναι χαμηλότερο απο του Αέρα. (κοινώς ειναι πιο "ελαφρύ").

ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ
Το άζωτο χρησιμοποιείτα επι το πλείστον για πλήρωση φιαλών (ως προωθητικό αέριο σε πυροσβεστήρες, spray κλπ) και σε υδραυλικά συστήματα υψηλών πιέσεων (αμορτισέρ αυτοκινήτου). Σε γενικές γραμμές, χρησιμοποιείται αζωτο όπου έχουμε υψηλές πιέσεις, οι οποίες με ατμοσφαιρικό αέρα θα μπορούσαν να αλλάξουν δραματικά με την αύξηση +- 1 C.

Ας αναλογιστούμε πρώτα ΓΙΑΤΙ φουσκώνουμε τα λάστιχα...

ΠΛΗΡΩΣΗ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ
Τα λάστιχα, έχουν εναν σκελετό, ο οποίος πρέπει να παραμένει πάντα σε σωστή "φόρμα". Τα λάστιχα, διατηρούν τη σωστή "φόρμα" τους όσο η πίεση στο εσωτερικό του ελαστικού είναι ίδια με αυτή που μας έχει θεσπίσει ο κατασκευαστής.

Αν όμως τα πληρώσουμε με αμοσφαιρικό αέρα σε θερμοκρασία 35οC, όταν η θερμοκρασία "πέσει" (είτε γιατι νύχτωσε, είτε γιατι πατήσαμε νερά κλπ) ο αέρας στο ελαστικό (λόγω της μείωσης της θερμοκρασίας και μόνο), θα χάσει την "φόρμα" του.


Ενα λάστιχο αυτοκινήτου με μειωμένη πέση:

Παρατηρούμε οτι ο σκελετός έχει χάσει τη "φόρμα" του και το πέλμα του ελαστικού δεν "εφαπτεται" ολόκληρο στον δρόμο.

Εμείς βγαίνουμε εθνική και βαράμε τελικές μέχρι την Χαλκίδα.

Το λάστιχο υπερθερμαίνεται και η πίεση ανεβαίνει κατακόρυφα.

Παρατηρούμε πάλι, οτι ο σκελετός έχει χάσει τη "φόρμα" του και το πέλμα του ελαστικού δεν "εφαπτεται" ολόκληρο στον δρόμο.

Πληρώνοντας το ελαστικό με Αζωτο που δεν συστελλεται - διαστέλλεται, εξασφαλίζουμε την συνεχή σωστή πίεση του ελαστικού, παρ' όλες τις διαφορές θερμοκρασίας που μπορεί να υπάρξουν.

Συν τοις άλλοις, εξοικονομούμε και καποια ελάχιστα (εως μηδαμινά) γραμμάρια βενζίνης και τακακίων λόγω πιο ελαφριάς περιστρεφόμενης μάζας (μικρότερη ροπη αδράνειας ή απλοϊκά, μικρότερη "αντίσταση" του τροχού στο να αρχίσει να "γυρίζει".

ΠΛΗΡΩΣΗ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ

Στην μοτοσυκλέτα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Ας φανταστούμε οτι ξεκινάμε με την μοτοσυκλέτα μας για να πάμε οπουδήποτε.
Φαντάζομαι αυτό που θέλουμε όλοι, είναι τα λάστιχά μας να ζεσταθούν ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ!

Ξεκινάμε λοιπόν και επειδή εχουμε κρύο αέρα στα λάστιχα (άρα και χαμηλή πίεση) το λάστιχο έχει αυτή την μορφή.


Παρατηρούμε οτι το λάστιχο, λόγω χαμηλής πίεσης, έχει μεγαλύτερη επιφάνεια που τρίβεται με τον δρόμο.
Με αυτό επιτυγχάνονται 2 πραγματα:

-Πρόσφυση λογω μεγαλύτερης επιφανειας τριβής (μιας και το λάστιχο ακόμα δεν εχει ζεσταθεί, θέλουμε να πατάει όσο το δυνατών περισσότερο πέλμα για να έχουμε εστω ενα κράτημα)
-Γρήγορη θέρμανση του ελαστικού (δια τις τριβής δημιουργείται θερμότητα. Μεγαλύτερη επιφάνεια τριβής = σε μεγαλύτερη επιφάνεια του ελαστικού δημιουργείται θερμότητα)

Το ελαστικό σιγά σιγα λογω της τριβής θερμαινεται.

Με το που θερμανθεί το ελαστικό ομως, δεν αυξανεται η θερμοκρασία και στον αέρα που έχει μέσα?

Με το που αυξηθεί ο αέρας, δεν θα διασταλθει?

Αφου διαστάλθηκε, δεν θα αυξήσει την πίεση στο εσωτερικό του ελαστικού?

ΤΣΟΥΠ! Η πίεση ανέβηκε και το λάστιχο ήρθε στη σωστή πίεση λειτουργίας. Τώρα πατάει έτσι.



Παρατηρήστε οτι οταν ζεσταθεί το λάστιχο, αρχίζει πλεον και λειτουργεί η μοριακή του δομή οσον αφορά την προσφυση, ενω η επιφάνεια τριβής μειώνεται (επακόλουθο της αύξησης της πίεσης)

Αν τώρα περάσουμε απο ενα μερος με νερά και η θερμοκρασία στο ελαστικό πέσει (κοινώς κρυώσει το λαστιχο), θα κρυσει ο αέρας και αυτομάτως θα συσταλθεί, κατεβάζοντας την πιεση, αφήνοντας πάλι περισσότερο πέλμα να τρίβεται με το εδαφος.
Αυτομάτως γινονται 2 πραγματα.
-Το λαστιχο ανεβαζει θερμοκρασια
-Μεγαλύτερη επιφάνεια πέλματος τριβεται και στραγγιζει απο τα νερά.


Μετά απο λίγο ζεσταίνεται το λαστιχο κλπ κλπ.

Με τον αέρα δηλαδή, πετυχαίνουμε να έχουμε ενα "έξυπνο" γέμσμα ελαστικού, το οποίο "αισθάνεται" τις διαφορές θερμοκρασίας του ελαστικού και αναλόγως αλλάζει την πίεσή του, επιτρέποντας μεγαλύτρη ή μικρότερη επιφάνεια τριβής του ελαστικού με τον δρόμο, ωστε να φέρει το ελαστικό στην σωστή θερμοκρασία λειτουργίας.

Ας φανταστούμε τωρα οτι έχουμε αζωτο στα λαστιχα. Το άζωτο δεν εχει συστολές διαστολές. Ο βουλκανιζατεράς πλεον μας βάζει την πίεση που θα είχαμε στο ελαστικό αν ήταν ζεστό (γι αυτό λενε οι βουλκανιζατεραδες οτι αλλάζει η πίεση οταν βαζεις αζωτο).

Εχουμε πλεον στη μοτοσυκλετα ενα λαστιχο που ειναι ΠΑΝΤΑ έτσι.


Οταν εμεις το πρωι ξεκινήσουμε απο το σπίτι, το λάστιχο με το άζωτο που θα έχει την πραπάνω μορφή, λόγω μειωμένης επιφάνειας τριβής, δεν θα αργησει πιο πολύ να ζεσταθεί?

Εμείς ουσιαστικά τι θελουμε? ΖΕΣΤΑ λάστιχα ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ!

Οπότε καπου εδω το αζωτο αρχίζει και μας τα χαλάει.

Αν τωρα πατήσουμε νερά, το λάστιχο κρυώνει. Το ελαστικό όμως θα κρατήσει την μικρή επιφάνεια τριβής του με το εδαφος και δεν θα ζεσταθεί, αλλα ούτε θα διώξει τα νερά τόσο γρήγορα.

Κακό αυτό... Κάπου εδώ το Αζωτο θα πρέπει να αποχωρήσει απο την παρέα...

ΑΖΩΤΟ ΚΑΙ ΠΙΣΤΑ
Εδώ τα πράγματα αλλάζουν...
Το Άζωτο, λόγω του οτι ειναι πιο ελαφρυ απο τον αέρα, βοηθάει στις μοτοσυκλέτες οσον αφορά το γυροσκοπικό (στρίψιμο του τροχου), την επιτάχυνση αλλα και το φρεναρισμα (λογω μικρότερης περιστρεφόμενης μαζας, κατι σαν να εχετε πιο ελαφρια ζαντα)

Η διαφορά είναι οτι οι αγωνιζόμενοι δεν περιμένουν να ζεστάνουν τα λαστιχα τους.
Η θερμοκρασία λειτουργίας των ελαστικών (θερμοκρασία λειτουργίας = η θερμοκρασία που μπορεί η μοριακή δομή του ελαστικού να αρχίσει να έχει ικανή "τριβή" με το έδαφος (χονδρικα χονδρικα το είπαμε..)) ερχεται πριν την εκκίνηση, με ειδικές κουβέρτες. Ολοι τις έχετε δει. Δεν τους ενδιαφέρει να ζεστάνουν τα λάστιχα τους οπως μας εδιαφερει εμας. Εκτός αν όλοι έχουμε κουβέρτες στο σπίτι και τις βάζουμε πριν φυγουμε για τη δουλειά. εδω το πραγμα αλλαζει

Επίσης, πόσες φορές θα πετύχετε αγωνιζόμενο να πετυχαίνει στην έξοδο της Κ7 την κυρα Μαρίκα που πλένει το πεζοδρόμιο?

Υπο αυτές τις συνθήκες λοιπόν (οταν υπάρχει εξοπλισμός θερμανσης ελαστικων, η οδήγηση ειναι οριακή υπο κλειστές συνθήκες και τα δευτερόλεπτα παιζουν ρόλο) το Αζωτο ειναι πρωτοπόρος στην μοτοσυκλέτα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Επειδή ξερετε οτι ειμαι γκρνιάρης και ανάποδος ανθρωπος, να πω και κατι ακόμα...
Ακούω τους λαστιχάδες που λένε οτι ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ κλπ να συμπληρώσεις αέρα σε λάστιχο με άζωτο.


Ας πούμε οτι το λαστιχο σας έχει μέσα 10 λιτρα άζωτο και συμπληρώσετε 0.5 λιτρα αέρα.
Ο ατμοσφαιρικός αέρας αποτελείται απο 70% αζωτο.
Αρα το 0.5 λιτρο αέρα, έχει 150 ml αέρια τα οποία δεν είναι άζωτο.
Εχετε λοιπόν ενα ελαστικό το οποίο έχει 10350ml αζωτο και 150ml άλλα αέρια.
Μπορείτε να δείτε οτι βασει των αναλογιών, η επιρροή των λοπών αερίων θα είναι μηδαμινη?

Επίσης να κανω μια ερωτηση?

Οταν σας γεμίζουν τα ελαστικά με Αζωτο, τα βαζουν σε καποιο δοχείο Κενού Αέρους, ετσι ωστε να ρουφήξουν ΟΛΟ τον ατμοσφαιρικό αέρα απο μέσα, ετσι ωστε το ελαστικό να έχει 100% Αζωτο?

Ο λογος παίδες είναι ένας.

ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ.

Με Άζωτο γεμιζω τους πυροσβεστήρες. Μια φιάλη Αζώτου, η οποία μπορεί να φουσκώσει πανω απο 1000 ελαστικά μοτοσυκλέτας, κοστίζει ουσιαστικά 30 Ευρω.

Και εσας σας παίρνουν 10 Ε το γεμισμα...