Αράουντ Πήλιον 2010

Πήλιο.

Το βουνό των Κενταύρων.

Η εξοχική κατοικία των Θεών του Ολύμπου.

Ενα μαγευτικό μέρος που μπορείτε να πάτε οποιαδήποτε απο τις 4 εποχές προτιμάτε και να σας πιάσουν τον κώλο με την ίδια ευκολία...

15άυγουστος. Οσο και να μη θέλω να ταξιδέψω τέτοια μέρα, η τάση φυγής έχει φτάσει στο ζενίθ.

Το μοτοσακό μου με περιμένει πανέτοιμο για να γράψουμε χιλιόμετρα.
Το φορτώνω και ξεκινάω. To on the road again "παίζει" σε προσωπική εκτέλεση μεσα στο μυαλό μου.

Τα χιλιόμετρα φεύγουν γρήγορα και φτάνω στον Βόλο.
Απο την πρώτη στιγμή, καταλαβαίνω οτι ο Βόλος (απο τον οποίο έχω καταγωγή) δεν έχει αλλάξει καθόλου!

Πραγματικά είναι αξιοπρόσεχτο το πόσοι αγενείς άνθρωποι μπορούν να βρεθούν μαζεμένοι σε μια πόλη.
Βεβαια σε αυτό βοηθάει και η εικόνα της πόλης, η οποία φέρνει έντονα στο Κερατσίνι (αλλα στο πολύ πιο βρώμικό του).

Στήνω την σκηνούλα μου στο Camping Sikia. Στάθηκα τυχερός μιας και βρήκα μια απο τις πολύ όμορφες θέσεις που έχει, με μπαλκόνι στον Παγασητικό.


Ρίχνω μια βουτιά στην παραλία και φεύγω για Μηλιές.
Αν σας βγάλει ο δρόμος, αξίζει να περάσετε απο τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό και αν ειναι ΣΚ, να κανετε μια βόλτα με το παλιό τρενάκι!
Αξίζει επίσης να επισκευθείτε την Μαγική Αυλή. Μια καφετέρια που έχει ο Γιάννης, ένας άνθρωπος που δεν άντεξε άλλο το άγχος της Αθήνας, τα μάζεψε, έριξε μαύρη πέτρα πίσω του και έφυγε για Πήλιο.

Εφ'οσον πιούμε το καφεδάκι μας, ακολουθούμε το καλντερίμι για την πλατεία, αράζουμε κατω απο τον τεράστιο πλάτανο και απολαμβάνουμε το τοπικό Μπουμπάρι, παρέα με οτιδήποτε λαδερό της αρεσκείας σας.
Οι ντόπιοι στα λαδερά δεν παίζονται!

Αν θέλετε να κανετε και καμιά βολτούλα πριν τσιμπήσετε κάτι, ανηφορίστε προς την γραφική πλατεία της Βυζίτσας. Μην ξεχάσετε να καθήσετε για γλυκό στον Ερωδιό! Εδώ τα γλυκά είναι χειροποίητα και οι μερίδες είναι υπέρ του δέοντος χορταστικές!

Για τη συνέχεια, τι καλύτερο απο μια βόλτα σε Αγιο Γεώργιο και Αγιο Βλάσση... Εδώ, το πράσινο γεμίζει το οπτικό σου πεδίο, ενώ η διαδρομή δίπλα απο τον ποταμό (στα εκτροφεία πέστροφας) ειναι μαγευτική, με τα πλατάνια να κρύβουν τον ουρανό και να σου χαρίζουν απλόχερες δορσιστικές δόσεις σκιάς!

Η επόμενη μέρα είχε τον γύρο του ανατολικού Πηλίου! Δρόμοι φιδίσιοι, τριβής γυαλόχαρτου, σε προϊδεάζουν για οδηγικές απολαύσεις! Ειδικά ο δρόμος προς Τσαγκαράδα, θυμίζει ράλλυ Κορσικής με θέα το Αιγαίο!

Λίγο πριν την Τσαγκαράδα, συναντάμε την παραλία του Λαμπινού. Οι ντόπιοι έχουν παρατήσει εκεί παλιές βάρκες, δίχτυα κλπ, σε μια προσπάθεια να δωσουν μια γραφική εικόνα στην παραλία, αλλα το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να μετατρέψουν μια υπέροχη παραλία σε σκουπιδότοπο. Ανεπίτρεπτο, ειδικά απο τη στιγμή που η παραλία πλέον είναι οργανωμένη και λειτουργούν beach bar, ξαπλώστρες κλπ.


Αποφασίσαμε να μην καθήσουμε για μπάνιο. Συνεχίζουμε λοιπόν και μετά την Τσαγκαράδα, κάνουμε δεξιά, ακολουθώντας τον δρόμο για τον υπέροχο Μυλοπόταμο!

Στην άκρη της παραλίας, υπάρχει σπηλιά που οδηγεί σε
μια δευτερη, μικρότερη παραλία

Πολλές ώρες παιχνιδιού με βουτιές απο τον βραχο!

Περνάμε απο Νταμούχαρη, οπου γυρίστηκαν πολλές σκηνές απο το Mama Mia και συνεχίζουμε για Ζαγορά, απ'όπου βάζουμε και βενζίνη. Ο βενζινάς δεν ξεχνάει να μου θυμίσει το πόσο αγενείς είναι οι ντόπιοι, όταν για 5 Ε βενζίνη του δίνω 20αρικο.

Σταματάμε στο Χορευτό για φαγητό. Ο ταβερνιέρης έρχεται να μας πάρει παραγγελία, αφού πρώτα έχει σκυλοβρισει 3 παληκάρια που θέλανε να φάνε μακαρονάδα αντι για ψάρι.
Παραγγέλνουμε λίγα πράγματα μιας και έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας. Απογοητευμένος απο την παραγγελία μας, φεύγει νευριασμένος και βιαστικός, προφανώς πηγαίνοντας να ρίξει ενα καλό ξύλο στη γυναίκα του.

Ακολουθόντας άλλον εναν δρόμο-γυαλόχαρτο, ανεβαίνουμε για Χάνια και φτάνουμε σε Πορταριά - Μακρυνίτσα. Δοκιμάζουμε το τοπικό Φυρίκι σε version γλυκό του κουταλιού, δροσιζόμαστε με νερό απο την Πηγή και φεύγουμε για το camping.

Απο το 2008 που είχα πάει με τον φίλο μου τον Νίκο στο Τρίκερι, μου είχαν μείνει καταπληκτικές εικόνες στο μυαλό. Ετσι λοιπόν, η επόμενη μέρα είχε πρωινό καφεδάκι στο λιμανάκι της Αγίας Κυριακής.
Προσπερνώντας το Χόρτο και τη Μηλίνα, ο παραλιακός δρόμος αποκαλύπτει μικρούς κολπίσκους με ελαιόφυτες ακτές!

Λίγο μετά τη Μηλίνα, συναντάμε στην ακτογραμμή το συγκεκριμένο κτίσμα.
Να πω πως δεν ζηλεύω? Ψεμματα θα πω....

Δε θα μπορούσαμε να προσπεράσουμε αυτο
το μερος και να μην κανουμε ενα μπανάκι!

Στην επιστροφή, περνάμε και απο την περιοχή του Νότιου Πηλίου προς Κατηγιώργη, το οποίο είναι σκέτη απογοήτευση...

Μια ακόμη παραλία που μου έκανε εντύπωση, είναι τα λεγόμενα, Ποτιστικά.
Αυτή η παραλία έχει μια ιδιαιτερότητα για την οποία, άλλοι την λατρεύουν, ενω άλλοι τη μισούν. Είναι μια τεράστια αμμουδιά!!!


Πριν πάτε σε αυτή την παραλία, προμηθευτείτε με μάσκες! Ο βυθός θα σας μαγέψει!

Το βραδάκι, αφου έχουμε γυρίσει πλέον όλο το Πήλιο, αποφασίζουμε να βγούμε στον Βόλο.
Ο Βόλος φημίζεται για τα τσιπουράδικα και τα πεινιρλί του. Αυτά μονο. Εδώ τελειώνει η νυχτερινή ζωή του Βόλου (για να ειμαι ειλικρινής, έχει και κατι καρεκλάδικα κλαμπάκια που ακολουθούν τα χνάρια αυτών που είχε στην ταινία "όλα είναι δρόμος" του Παντελή Βούλγαρη).

Στην προσπάθειά μας να βρούμε κάπως να διασκεδάσουμε, ο δρόμος μας βγάζει στο Καρνάγιο, λίγο μετά την Αγριά. Μαγευτικό Beach bar για να χαλαρώνεις σε lounge ρυθμούς.

Πίσω στο camping λοιπόν... Αύριο ειναι το ταξίδι της επιστροφής...

Για ακόμη μια φορά, τα χιλιόμετρα βγαινουν εύκολα.
Το μυαλό μου έχει γεμίσει με τόσες όμορφες εικόνες!

Δεν λυπάμαι που φεύγω!
Veni Vedi Vici. Γύρισα κάθε χωριό, κάθε παραλία, κάθε καλντερίμι.

Καιρός να πάμε γι άλλα...